Ronde van Nederland (1)

Deze zomer reed ik met Anja de Ronde van Nederland. Op papier zo’n 1300 km langs mooie gebieden van Nederland. Behalve Utrecht en Flevoland rijden we door elke provincie. Uiteraard is het leuk om hierover te bloggen. Het wordt een blog in 2 delen, anders wordt het wel een erg lang verhaal.

Eindelijk is het zover. Vandaag starten we met de Ronde van Nederland. Maandenlang ligt dit al in de planning. En dan is het toch raar als je opeens je achterdeur dichttrekt en de straat uit rijdt.
We storten ons meteen in de drukte van de ochtendspits. Moeders die de kids naar school brengen. Vaders die te laat op weg zijn naar het werk. Het is een drukte van jewelste op het fietspad. En daar moeten wij met onze volbepakte vakantiefietsen nog bij.
Gelukkig wordt het al snel rustiger aan de andere kant van het Nieuwe Meer. Het wordt zelfs mooi en erg rustig. En toch rij ik stevig door. Ik weet niet hoe ik bij de mannen lig, maar we rijden in de buurt van hét homopaadje. In mijn strakke fietsbroek schakel ik dus graag een tandje bij.

Eigenlijk zijn er vandaag niet heel veel onbekende stukken bij. We fietsten al eerder naar Texel over bijna dezelfde route. Via Heemskerk op weg naar de Schoorlse duinen.

Maar eerst tijd voor koffie. En daarna nog een driedubbele uitsmijter, omdat de hemel nog niet leeggeregend is. Eenmaal droog gaan we de weg weer op.

We zijn duidelijk niet de enigen die aan het fietsen zijn. Meerdere stellen komen we onderweg tegen. Volgens een echtpaar moeten we echt Europa in. “Pak een trein naar Berlijn of Basel! En fiets dan terug. Of pak vanuit Kopenhagen de eilanden terug naar Nederland”. Nou …… ik ga er nog even over nadenken 🙂
De wind hebben we lekker in de rug dus we kunnen flink doorrijden. Voor 3 uur bellen we bij onze B&B in Petten aan. De enige plek die we vooraf gereserveerd hebben. ’s Avonds maken we aan het strand de plannen voor de komende dag. Een mooie aftrap van onze Ronde van Nederland.

Op een trap in de haven bij Den Oever eten we onze broodjes. Als fietstoerist mag je overal zitten. Niemand kijkt er raar van op. Denken we 🙂 Vandaag verlaten we Noord-Holland. We fietsen met bijna 30 km/u over de Afsluitdijk. Duidelijk wind mee. Windkracht 5 zelfs. En het is aangenaam warm. Dus vandaag gaan we kamperen in Harlingen. Tent op gezet, boodschappen doen en lekker koken. Maar dan …. regen. Blêh! De kookspullen blijven dus in de tas en we duiken het restaurant van de camping in waar we meteen onze telefoons opladen.

Gelukkig is het de volgende ochtend weer droog. De tent helaas nog niet, die moeten we straks maar even uithangen. Vandaag rijden we van Harlingen naar Lauwersoog. We rijden door het ongelooflijk weidse landschap van Friesland. En wat een stilte. Daar heb je in het Westen geen idee van. Als je niet beter zou weten, zou je haast denken dat je bijna op het randje van een platte wereld fietst. Maar wel een mooie rand dan met plaatsjes zoals Blije en Moddergat met “duizend miljoen” schapen die voor jou en mij niet aan de kant gaan.

De eerste pijntjes steken wel de kop op. Voor Anja is dag 3 wat zwaarder. Pijntje hier, wat last daar. Maar dat mag. 250 km in 3 dagen doet niet iedereen met volle bepakking. Gaat morgen vast weer beter.

Dat je niet altijd wind mee kunt hebben blijkt uit onze vierde etappe: Lauwersoog > Annen. Zijwind! Anja noemt dit al tegenwind. Windkracht 5, met uit schieters naar 7, dat dan wel weer.
We verlaten langzaam het Groningse landschap. De weidse vlakten maken plaats voor bomenlanen en bossen. Het wordt minder ruig en de sfeer lijkt gemoedelijker. We zitten in Drenthe. Veel onverharde wegen hier. Heerlijk, geeft een extra vakantie gevoel. En dat gevoel werd extra versterkt toen we in Annen bij familie (Cees en Milly) het erf op reden. Tijd voor een eerste rustdag. Het lijkt de Tour de France wel.

Wel lekker om eens niet bij ontwaken direct je spullen te hoeven inpakken. Nu eerst rustig ontbijten, boodschapjes doen in het dorp. En ’s avonds pannenkoeken eten bij dé pannenkoekenbakker van de omgeving. Uiterst relaxed!

Maar het blijft bij één dag, want we moeten verder. Vandaag staat in Coevorden de streep. Het is heerlijk weer. De zon schijnt en er staat nauwelijks wind. We rijden dus lekker in het kort en verbazen ons over de rust. Het is 9 uur. Het zou spitsuur moeten zijn. Maar er is niemand op straat of op het land. Helaas is het mooie weer niet voor lang. Tot aan het hunebed bij Bronneker gaat het nog goed. Hier ontmoeten we mensen die de Ronde van Nederland route omgekeerd doen. En zij zijn al met de laatste dag bezig is. Wij moeten nog even.

Dan slaat het weer om. Er komt veel meer bewolking, waar na korte tijd regen uitvalt. Veel regen. Af en toe even schuilen omdat het wel erg hard tekeer gaat. Gelukkig blijft het onweer weg. Maar de regenjassen gaan die dag niet meer uit. Ondanks dat, blijft Drenthe een schitterende provincie om doorheen te fietsen. Alleen het stuk rondom Coevorden was irritant. Steeds weer rijden we op Coevorden af om er vervolgens weer van weg te rijden. Maar je volgt een route of niet. Dus we blijven de pijlen volgen. Uiteindelijk komen we bij ons eerste Vriendenopdefiets-adres aan. Door lid te worden, kun je voor €19 p.p overnachten bij mensen die zich hiervoor opgeven, incl ontbijt. Dit bestond allang voor AirBnB bekend werd.
Een erg leuke ervaring. We slapen in een giga kamer met eigen douche en toilet.  ’s Avonds duiken we Coevorden in en drinken the local beers van de Gulzige Gans.

We zijn al weer bijna een week onderweg. Van Drenthe rijden we de Achterhoek in. Anja heeft nog steeds last van haar knie. Kan ook bijna niet anders. Ruim 400km in een week, terwijl je dit niet gewend bent. Hopelijk gaat de knieband en de Tantum-creme enige verlichting geven. Anders moet er toch een plan B komen. Maar daar durven nog even niet aan te denken.
Ik hoor al een aantal dagen dat het weer beter gaat worden. Iets hogere temperaturen zou wel lekker zijn. Het wordt niet warmer dan 17 graden. Te koud. Vind ik! Anja legt uit dat ik ook gewoon goede kleding kan kopen. Het wordt tijd om iets verder voor haar uit te fietsen.
Drenthe is een schitterende provincie om te rijden. Maar Overijssel doet er niet voor onder. We rijden naar Tubbergen. En de dag erop naar Haarlo. Op de kaart een traject van zo’n 80 km. Maar na de eerste kaart van 25 km staat de teller al op bijna 38 km. En toch volgen wij de route precies. Huh? Eigenlijk gaat het de hele dag niet helemaal goed. We willen niet door Enschede, maar via de Universiteit er omheen. De knooppunten in ons boekje kloppen van geen kant met de borden langs de weg. En als de afstand langer wordt en de weg is onduidelijk dan raak ik ‘lichtelijk’ geïrriteerd. Na 106 km, in plaats van de geplande 80 km komen we na vijven in Haarlo aan. Gelukkig slapen we in een trekkershut op een natuurcamping. We hoeven dus geen tent op te zetten. Zin om uit eten te gaan hebben we niet. Te moe om ergens anderhalf uur te zitten. Navraag leert mij dat de eerste supermarkt op 5km afstand is. Anja is te moe, en dat begrijp ik goed, dus race ik nog even naar het volgende dorp om avondeten te halen, zodat we relaxed op de camping kunnen eten. Het biologische flesje wijn, doet de lange fietsdag snel vergeten.

Mooi Bronkhorst

Onze laatste fietsdag voor de rustdag gaat van Haarlo naar Arnhem. Niet rechtstreeks uiteraard. Daar doet de “Ronde van Nederland” niet aan 🙂 Via veel onverharde wegen en de Veluwe vinden we onze weg naar Arnhem.
Slechts 78 km. Onderweg lekker geluncht in Bronckhorst en nog uitleg gekregen van een molenaar bij Hackfort. Ik vertel Anja dat de route over de Posbank gaat. Met volle bepakking best een uitdaging. Bij iedere klim denk ik, nu gaan we er toch echt naar toe. Maar op een gegeven moment dalen we meer af dan dat we klimmen. Blijkt dat we helemaal niet naar de “top” gaan. Nou ja! Hadden we ons zo op verheugd.

Het wordt weer eens tijd om te kamperen. In Schalkwijk, ten noorden van Arnhem slaan we onze tent op. Het weer is goed. We zijn qua kilometers ongeveer op de helft!

Benieuwd hoe het afloopt 🙂 Lees dan deel 2 .