Is het nu wielrennen of fietsen? In mijn blogs gebruik ik het gewoon door elkaar. Maar laatst werd ik er op aangesproken. En niet door zomaar iemand. Nee, door iemand die zichzelf een wielren-fundamentalist noemt. Wow!
De discussie is niet helemaal nieuw. Een half jaar geleden voerde ik ‘m ook met een andere blogger. Zij worstelde ook af en toe met de termen.
De wielrenfundamentalist vond dat ik het niet meer over wielrennen mocht hebben, maar over fietsen moest schrijven. Ik was direct getriggerd om er even in de duiken. Wat zegt bijvoorbeeld Van Dale ervan? En hoe zit het dan met hardlopen? Toen ik mijn eerste én laatste marathon liep in Amsterdam, was ik toen aan het hardlopen of aan het joggen? Ik vond in ieder geval dat ik aan het hardlopen was.
Maar goed, een wielrenner. Een wielrenner is volgens Van Dale een beoefenaar(ster) van het wielrennen. En de betekenis van wielrennen is ‘hardrijden op racefietsen’. Hoe hard? Daar zegt Van Dale niets over, maar ik voel mij, met gemiddeld 31 km/u in trainingen, een wielrenner.
De wielrenfundamentalist echter heeft zijn eigen ‘bijbel’ en zijn eigen tien geboden. En één van die geboden is: Je spreekt pas van wielrennen als er met een licentie aan een wedstrijd wordt deelgenomen. Of, een ander gebod dat naar voren werd gebracht: Winnen is voor wielrennen, fietsen is voor iedereen.
Ik probeerde nog dat ik voor mijn geplande Rondje IJsselmeer van 340 kilometers met een racefiets toch best wat kilometers in de benen moet hebben. En dat het dus niet zomaar een zondagmiddag rondje fietsen is. In notime kreeg ik een reactie met een volgend gebod. “Aahhh, alleen duur kilometers; da’s natuurlijk trainingstechnisch een wezenlijk verschil met wielrennen. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht. Het is er echt een! Ik heb nog geprobeerd wielrenfundamentalist duidelijk te maken, dat de werkelijkheid misschien iets anders is.
Maar zoals met alle fundamentalisten, die zijn niet zomaar op andere gedachten te brengen. Is dit belangrijk dan? Nee in dit geval absoluut niet. Allebei hebben we een ongelooflijke voorliefde voor mensen die zichzelf op een transportmiddel met twee wielen en een trapas op eigen kracht voorbewegen. En de een noemt dit wielrennen en voor de ander blijft het fietsen.