Ik kijk naar de regen die met windkracht 7 hard tegen het raam slaat. Wat een geluk dat ik niet vandaag met mijn broer een retourtje Den Oever hoef te fietsen. Den Oever? Wat is zo spannend aan Den Oever. Nou niets, kan ik je vertellen.
Het heeft meer een praktische reden. Volgende maand staat ons Rondje IJsselmeer op het programma. Noem mij een zeurpiet, maar als ik een grote ronde wil rijden, dan wil ik zo min mogelijk voor verrassingen komen te staan. Als ik weet hoe ik bij wijze van spreken met mijn ogen dicht naar Den Oever kan rijden dan schiet dat alvast lekker op.
Dus op 2e Pinksterdag gaat om 6 uur de wekker. Even goed eten: kwark, muesli, gedroogd fruit, boterhammen en een banaan. Zo kan ik de eerste 2 uur fluitend aan.
Het is een makkie naar Den Oever. Amsterdam ligt, op een enkele jogger na, nog op één oor. Geen verkeerslicht die ons tegenhoud. Binnen een half uur rijden we in de mooie polders bij Zunderdorp. We hebben de wind flink in de rug. Op een licht verzet peddelen we rustig met een gemiddelde van bijna 31 km p/u langs de N247 naar Hoorn.
Veel mensen die mij op Strava voorgingen bij het Rondje IJsselmeer pakken vanaf Hoorn een verschillende route. Mijn tip is toch gewoon de fietsborden Leeuwarden aan te houden. Dan kan het bijna niet misgaan.
Na 3 uur fietsen bereiken we Den Oever. Tijd voor koffie met appeltaart. Ten minste, dat willen we. Maar alles blijkt dicht te zijn. Hier hebben we even geen rekening mee gehouden. Helemaal niets open. En geen mens op straat. Dan maar een banaantje in de haven eten. Ons oog wordt nog getrokken door een grote R op het dak. Daar aangekomen blijkt dat ze ook hier niets aan fietsers willen verdienen. Dicht!
Langs de Meije en op veel andere plekken in het Groene Hart kun je als wielrenner om 9:00 uur al terecht voor een cafeïne shot. Maar hier blijkbaar niet.
Zonder koffie beginnen we aan de terugreis. Vanaf nu alleen maar tegenwind richting Amstelveen. We doen nog een poging in Wieringerwerf en Abbekerk, maar ook hier geen koffietent die open is. Desondanks gaat het fietsen lekker. Kop over kop leveren we ondanks de tegenwind nauwelijks in op ons gemiddelde. Pas na 126 km kunnen we in Hoorn onze trek in koffie stellen. “We hebben ook appeltaart hoor!” Gelukkig!
Vanaf hier pakken we de route langs het IJsselmeer. De toeristische route. Wel zo leuk. Dus via Schardam, Warden en Edam bereiken we Volendam. Wat we eigenlijk niet willen, gebeurt toch. We fietsen onszelf vast op de overvolle dijk tussen de Chinezen en Japanners. Via een steile trap vluchten we naar een weg achter de dijk. En vanaf daar is het nog een klein stuk naar Monnickendam. Tijd voor onze tweede stop. Voor een lekkere uitsmijter ham/kaas. Het duurt een eeuwigheid voordat we die krijgen. Maar goed, het is droog, het zonnetje schijnt af en toe en de wind lijkt af te nemen. Wat wil je nog meer. Snel verder! Het heeft al te lang geduurd.
Het laatste stuk is af en toe flink muggen eten. Grote zwermen tikken tegen mijn helm. Eenmaal terug in Amsterdam is de stad duidelijk ontwaakt. Wat een drukte. Mag ook wel, het is inmiddels kwart over drie. Nog even een stukje Amstel en we zijn weer thuis. Een mooie training van bijna 190 km.
fietsvandekeizer 